คำนำ | |
7ปีผ่านไปตั้งแต่ฉันเข้ามาอยู่ในประเทศไทย | |
7 ปีก่อน เมื่อก่อนฉันไปและพักอยู่ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ซึ่งทั่วๆไปเรียกว่า ภาคอีสาน | |
ประเทศไทยเรียกว่า อีสาน | |
ฉันรู้สึกรักประชาชนที่อาศัยอยู่ในภาคอีสานพวกเขามีความใจกว้างมีน้ำใจมาก ๆ | |
ในที่สุด ฉันตัดสินใจที่จะพักอยู่ที่นี่เพื่อสิ่งที่ดี | |
ตั้งแต่ฉันเนหนุ่ม ฉันรักประเทศไทยและรักประชนในประเทศไทย | |
ดังนั้นฉันจึงเดินทางมที่ประเทศไทยเนประจำ ฉันไปและพักอยู่ที่ประเทศไทยสามปี | |
20 ปีก่อน ฉันมาพักอยู่ที่นครราชสีมาเป็นครั้งแรก | |
และฉันรู้สึกว่าอีสานเป็นสถานที่ที่น่ามหัศจรรย์ | |
มันคือความไม่มีโชคที่ฉันไม่มีเวลาที่จะพักอยู่ที่อีสานที่ฉันรัก | |
เมื่อครบกำหนดเวลาที่กำหนดไว้ของการเดินทาง | |
เมื่อฉันย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่ประเทศไทย ฉันตั้งใจที่จะเรียนภาษาไทย | |
ฉันมีความสุขที่จะนำสิ่งเหลือเชื่อคือหนังสือพจนานุกรมญี่ปุ่น - ไทย ที่เรียบเรียง | |
โดย ศาสตราจารย์ ทาเคชิโร่ โทมิตะ พิมพ์ที่ญี่ปุ่น | |
ฉันเรียนภาษาไทยค่อนข้างยาก โดยใช้ดิกชันนารี ที่ยอดเยี่ยมในารเรียน | |
ฉันซื้อหนังสือของโรงเรียน นำมาใช้เป็นหนังสือเรียนอันดับแรกกับความเงียบสงบ | |
ของหนังสือเรียน 12 เล่มจาก ป.1 ถึง ป.6 ของโรงเรียน | |
ฉันเรียนเกี่ยวกับภาษาไทยอยู่ 3 ปี | |
ต่อมา ฉันได้เข้าอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับเสียงดนตรี เพลง และดาวโหลดโปรแกรมมิดิไฟร์ | |
เพื่อแต่งเติมเข้าไปบันทึกในกีตาร์เพื่อเป็นแบบอย่าง | |
ฉันไช้เวลาทำงานหนักอย่างฟุ่มเฟือย เพื่อความสุขของการเล่นกีตาร์ | |
โดยใช้เส้นเพลงที่ฉันเรียบเรียง | |
3ปีต่อมา ฉันโชคดมากๆ ที่มีลูกสาวที่น่ารักตั้งแต่นั้นมา | |
ฉันมีความต้งใจที่จะให้ลูกสาวของฉันก้าวหน้า | |
บนเส้นทางของลูกสาวฉัน ฉันเข้าใจว่าคนๆหนึ่งจากเด็กน้อย จะเจริญเติบโตเพิ่มความคิดในการทำงานมากขึ้นเรื่อย ๆ | |
ฉันมีความเข้าใจว่าจะยกระดับเด็ก ด้านความคิดในการทำงานเพื่อฉันจะได้ประโยชน์ด้วย | |
ตั้งแต่ฉันพักอยู่โดยไม่ได้ทำงานงาน | |
ในปัจจุบัน ฉันเข้าใจว่าภรรยาที่รักของฉันก็คิดเช่นเดียวกันบางเวลา | |
ฉันมีประสบการในตอนนี้ | |
มันคือความชักช้าที่จะเป็นแแบอย่างทางความคิดเกี่ยวกับเธอเช่นนั้น | |
เวลาได้ผ่านพ้นไป |